Czy zachowanie Twojego dziecka znacząco się zmieniło? Nagle zaczęło się ubierać tylko w koszulki z długim rękawem? Czy dba o to, aby nie odsłaniać pewnych części swojego ciała, nie chce chodzić na basen i nie ma ku temu ważnego powodu? Często ma obrażenia, których nie potrafi wyjaśnić? Zamyka się w sobie, nie chce z tobą rozmawiać o problemach? Miało ostatnio jakieś traumatyczne przeżycia? Zakrywanie rąk, nóg, nadgarstków może być przejawem tego, że dziecko próbuje ukryć blizny po samookaleczeniu...
Samookaleczenie nie musi być związane z żadnym zaburzeniem psychicznym, jednak często wiąże się z depresją, lękiem i traumą. Dzieci często uciekają się do tego zachowania z powodu silnego obciążenia emocjonalnego, którego nie są w stanie inaczej wentylować i przetworzyć. Przyczyną mogą być negatywne relacje z rodziną, rówieśnikami, traumatyczne doświadczenia, a także różne eksperymenty z własnym ciałem. Jest to poważny problem, którego nie należy lekceważyć. Oprócz ryzyka rozwoju uzależnienia, istnieją zwiększone konsekwencje zdrowotne, estetyczne i psychiczne.
W czym może pomóc psycholog:
- Pomaga dziecku radzić sobie ze stresującymi sytuacjami i emocjami w akceptowalny sposób
- Zidentyfikuje przyczynę samookaleczenia
- Pracuje z poczuciem wartości dziecka
- Pomaga budować zdrowe relacje z dzieckiem i jego otoczeniem
- Pomaga dziecku w budowaniu dobrego systemu wartości
- Poprawa komunikacji i zaufania między rodzicami a dzieckiem
- Ustawienie odpowiedniej psychoterapii dla dziecka/rodziny
- I wiele więcej
Jeśli podejrzewasz, że Twoje dziecko samookalecza się lub czujesz, że nie radzi sobie z różnymi sytuacjami, zwróć się o pomoc do doświadczonego psychologa dziecięcego.
